طبق نظریه انجمن روانشناسی کودک و بزرگسالان آمریکا ( AACAP ) مشخصه سندرم آسپرگر اشکالاتی است که در رفتار و رشد مهارت های اجتماعی دیده می شود. به دلیل شباهت های بین این سندرم و اتیسم بعضی از درمانگران بر این عقیده اند که کودک به ارزیابی دقیق نیاز داشته و باید تحت درمان های مختلفی قرار گیرد. به این دلیل انجمن AACAP جهت تمایز و تشخیص اتیسم و آسپرگر شباهت ها و تفاوت های زیر را عنوان کرده است:

  • به نظر می رسد سندرم آسپرگر پس از اختلال اتیسم آغاز گردیده و یا حداقل پس از آن تشخیص داده می شود.
  • مسلم است که عملکرد یک کودک آسپرگر نسبت به کودک اتیستیک در سطح بالاتری قرار دارد، زیرا به طور طبیعی بهره هوشی کودک آسپرگر در سطح طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.
  • با وجودی که احتمال دارد الگوهای گفتاری کودک آسپرگر غیرمعمولی باشد، اما اصولا" تأخیر در رشد زبان وجود ندارد.
  • بر خلاف کودک اتیستیک، در یک آسرگر هیچ شواهدی مبنی بر تأخیر در رشد مهارت های فردی و رفتارهای تطابقی وجود نداشته و این در دوران کودکی نسبت به محیط پیرامون خود کنجکاوی نشان می دهند.
  • ممکن است کودکان آسپرگر در تعامل با همسالان خود مشکل داشته باشند. آنها اغلب تنها هستند و ممکن است رفتارهایی از خود بروز دهند که از نظر اطرافیان عجیب باشد.
  • بیشتر کودکان آسپرگر در هماهنگی عضلات و انجام مهارت های حرکتی ظریف مشکل دارند.
  • برای یکنواختی و تکراری بودن محیط مصر هستند که محیط خود را تکراری و یکنواخت نگه دارند.
  • دوست دارند دیگران را در اطلاعات خود شریک نمایند.

طبق نظریه AACAP تا کنون برای آسپرگر نیز همانند اتیسم علت خاصی مشخص نشده است و عده ای احتمال می دهند که وجود سابقه خانوادگی در بروز آن مؤثر است. این نظریه ژنتیکی بودن آسپرگر را مطرح می کند اما در اختلالات روانی از جمله افسرده گی، کاهش توجه و بیش فعالی ( نوعی اختلال در کودکان و بزرگسالان که با فقدان کنترل در فعالیت، ناتوانی در تمرکز و بیش فعالی بروز می کند )، اسکیزوفرنی، اختلال وسواسی - اظطرابی رفتارهای خاص تمایل دارند )، نسبت به کودکان اتیستیک بیشتر در معرض خطر هستند.بر خلاف کودک اتیستیک، یک کودک آسپرگر میتواند دیپلم گرفته و در صورت تمایل به دانشگاه برود و می تواند با محیط بیرون از خانه ارتباط سالمی برقرار کند. طبق تحقیقات انجام گرفته، درمانگران مختلف بر روی کودکان اتیستیک خفیف با بهره هوشی بالا، تشخیص های متفاوتی ( مانند اتیسم خفیف یا سندرم آسپرگر و یا اتیسم با عملکرد بالا ) می گذراند و از آنجایی که والدین تصور می کنند این اختلالات با هم فرق داشته و به درمان های متفاوتی نیاز دارند، این مساله باعث سردرگمی والدین می شود.

منبع کتاب : همراه با اتیسم از تشخیص تا درمان

تدوین : هما ناصح

ویراستار علمی : محمدمهدی شریعت باقری